CRETAN HERBS
Κατηγορία : ΒΟΤΑΝΑ

Οι σπόροι της λυγαριάς θεραπευτικά, έχουν την ικανότητα να εξομαλύνουν την ορμονική λειτουργία των αναπαραγωγικών οργάνων. Δεν επιδρούν απ’ ευθείας στα αναπαραγωγικά όργανα, αλλά στον υποθάλαμο και την υπόφυση, που είναι τα κέντρα ελέγχου των ορμονών αυτών. Οι σπόροι που μοιάζουν με του πιπεριού, μπορούν να καταναλωθούν κατευθείαν, σπάζοντας δαγκώνοντάς τους αργά στο στόμα ένα μετά τον άλλον. Η δόση είναι περίπου μισό κουτάλι του τσαγιού(1 γρ.) κατά την διάρκεια της ημέρας. Εάν θέλετε να το πίνετε σαν τσάι ή να την κάνετε βάμμα, σπάστε τους σπόρους και κάντε τους σκόνη. 25γρ.

ΛΥΓΑΡΙΑ-VΙΤΕΧ AGNUS-CACTUSΣ
Αυτό το μεσογειακό βότανο συγκαταλέγεται στα κορυφαία φυτά της γυναικείας γονιμότητας. Διεγείρει την υπόφυση και συμβάλλει στην παραγωγή και την ισορροπία των ορμονών.
Ανήκει στην οικογένεια των Verbenaceae. Είναι ένα από τα λίγα είδη του γένους Vitex της εύκρατης ζώνης, που στο σύνολό του είναι γένος τροπικών και υποτροπικών ανθοφόρων φυτών. Ο Θεόφραστος αναφέρεται σε αυτόν το θάμνο αρκετές φορές, με το όνομα αγνός (agnos) στην Έρευνά του για τα φυτά. Το όνομα Vitex δόθηκε από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και προέρχεται από το λατινικό vieo, που σημαίνει υφαίνω ή δένω, μια αναφορά στη χρήση του Vitex agnus-castus στην καλαθοπλεκτική. Στο συγκεκριμένο μακροσκελές όνομά του επαναλαμβάνεται η λέξη "αγνός" στα ελληνικά και στα λατινικά.

Το φυτό, είναι στην πραγματικά ένας πολύ διακλαδισμένος ευλύγιστος, φυλλοβόλος θάμνος, που χάνει τα φύλλα του, όταν ωριμάσουν οι καρποί του. Αναπτύσσεται έως και 3 μέτρα ύψος, και είναι διάσπαρτο στη γύρω περιοχή από τη λεκάνη της Μεσογείου, απ' όπου κατάγεται. Το φυτό προτιμά χαμηλό υψόμετρο και συχνά συναντάται στις όχθες των λιμνών, στη θάλασσα και κατά μήκος στις κοίτες των ποταμών. Τα φύλλα του είναι παλαμοειδή, διαθέτουν μίσχο, αποτελούνται από 5 έως 7 στενά μυτερά ολόκληρα φυλλάρια, έχουν σκούρο πράσινο χρώμα από πάνω και είναι άτριχα (λεία), και από κάτω είναι γκρίζα και χνουδωτά.
Ήδη από το 400 π.Χ., ο Ιπποκράτης συνιστά το φάρμακο για φλεγμονές, τραυματισμούς, και προβλήματα σχετικά με το μέγεθος της σπλήνας. Ο Θεόφραστος (372 - 287 π.Χ), στο έργο του "Ιστορία των φυτών" περιγράφει τους στρατιώτες που χρησιμοποιούσαν λυγαριά σε πλέγμα για ασπίδες, «γιατί δεν ήταν δυνατόν να προμηθευτούν όπλα σε μια ακατοίκητη χώρα" και ο Όμηρος μας λέει στην Ιλιάδα (11.05), ότι ο Αχιλλέας έδεσε με βέργες λυγαριάς τους γιους του Πριάμου και στην Οδύσσεια (9.427), ότι ο Οδυσσέας χρησιμοποιούσε τα κλαδιά του σαν φράχτη στο εσωτερικό της βάρκας του, για να αμυνθεί ενάντια στα κύματα, και να δέσει τους άντρες του κάτω από τις κοιλιές των κριαριών για να αποδράσουν από τον Κύκλωπα.
Ο Παυσανίας πάλι αναφέρει, ότι ο Ασκληπιός στη Σπάρτη είχε το προσωνύμιο «Αγνήτας» διότι το ξόανό του ήταν φτιαγμένο από ξύλο λυγαριάς. Το λατρευτικό άγαλμα, το ξόανο της Θεάς Αρτέμιδας (Παυσανίας «Λακωνικά» 16,7), δεν ονομαζόταν μόνον Ορθία αλλά και Λυγοδέσμια, γιατί βρέθηκε μέσα σε θάμνο λυγαριάς, η οποία τύλιξε το άγαλμα και το έφερε σε όρθια στάση.

Στο Μεσαίωνα το chastetree (δέντρο της αγνότητας) ονομάστηκε monk's pepper (πιπέρι του μοναχού) με τη σκέψη ότι είχε χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο κατά της λίμπιντο από τους μοναχούς, για να βοηθήσει τις προσπάθειές τους να παραμείνουν αγνοί. Ο θάμνος φυτεύτηκε σε κάθε μοναστηριακό βοτανόκηπο και οι πικάντικοι σπόροι του ήταν ένα ωφέλιμο καρύκευμα στην μοναστηριακή κουζίνα. Ο Mattioli το συνιστά για να «απομακρύνει την επιθυμία για τις Αφροδίτης-δουλειές", οι μοναχές έπλεναν τα "απόκρυφά» τους με ένα έγχυμα των φύλλων, ενώ άνδρες και γυναίκες φορούσαν φυλαχτά από το ξύλο του, όπως έχει αναφερθεί. Αλλά σύμφωνα με άλλους, έγινε επίσης ένα σύμβολο του κρυφού μέρους της μοναστικής ζωής ...Η λυγαριά χορηγείται από τους βοτανοθεραπευτές της δύσης για την θεραπεία των προβλημάτων της εμμηνόρροιας, από το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο και πολλά από τα συμπτώματα που το συνοδεύουν έως τις ανωμαλίες του κύκλου ή την απουσία περιόδου. Για το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, το βότανο πρέπει να λαμβάνεται για μερικούς μήνες έως ότου φανούν τα οφέλη του, τα οποία μπορεί να είναι σημαντικά, μείωση των συμπτωμάτων, των φουσκωμάτων, του πρηξίματος και του ερεθισμού του στήθους, της οξυθυμίας και της κατάθλιψης.
Οι σπόροι της λυγαριάς θεραπευτικά, έχουν την ικανότητα να εξομαλύνουν την ορμονική λειτουργία των αναπαραγωγικών οργάνων. Δεν επιδρούν απ’ ευθείας στα αναπαραγωγικά όργανα, αλλά στον υποθάλαμο και την υπόφυση, που είναι τα κέντρα ελέγχου των ορμονών αυτών. Οι καρποί αναστέλλουν την ορμόνη προλακτίνη και βελτιώνουν την ισορροπία μεταξύ προγεστερόνης και οιστρογόνων, σε περιπτώσεις όπου τα επίπεδα προγεστερόνης είναι χαμηλά.